قانون مالیات برارزش افزوده-فصل ششم

ماده 34 : مؤدیان مشمول مالیات موضوع این قانون مکلفند از دفاتر، صورتحساب ها و سایر فرم های مربوط، ماشین های صندوق و سایر وسایل و روش های نگهداری حساب که سازمان امور مالیاتی کشور تعیین می کند، استفاده نماید . مدارک مذکور باید به مدت ده سال بعد از سال مالی مربوط توسط مؤدیان نگهداری و در صورت مراجعه مأموران مالیاتی به آنان ارائه شود .

ماده 35 : سازمان امور مالیاتی کشور موظف است طرح لازم برای توسعه، تجهیز، آموزش و تربیت کارکنان مالیاتی، آموزش و ترویج فرهنگ مالیاتی از طریق رسانه ها و ساز و کارهای مناسب در سطح کشور در طول یک دوره زمانی حداکثر پنج ساله را تهیه و تنظیم و نماید . همچنین سازمان مذکور مجاز است، برای اجراء این قانون نسبت به تملک انواع دارائی های سرمایه ای(از جمله فضای اداری و تجهیزات مورد نیاز) اقدام نماید . دولت مکلف است اعتبار و مجوزهای مورد نیاز برای اجراء این ماده را در لوایح بودجه سالانه کل کشور منظور نماید .

ماده 36 : بودجه سازمان امور مالیاتی کشور و واحد های استانی ذی ربط هر سال به صورت متمرکز در ردیف جداگانه ای در قوانین بودجه منظور و به طور صد در صد (100 %) تخصیص یافته تلقی می شود و جهت انجام هزینه های جاری و تملک دارائی های سرمایه ای ستاد سازمان و واحد های استانی در اختیار سازمان مزبور قرار داده می شود .

ماده 37 : یک در هزار از وجوهی که بابت مالیات ، عوارض و جرائم متعلق موضوع این قانون وصول می گردد ، در حساب مخصوصی در خزانه به نام سازمان امور مالیاتی کشور واریز می گردد و معادل آن از محل اعتباری که در قوانین بودجه سنواتی منظور می گردد ، در اختیار سازمان مزبور قرار خواهد گرفت تا برای آموزش ، تشویق و جایزه به مصرف کنندگان و مؤدیان هزینه نماید . وجوه پرداختی به استناد این بند از شمول مالیات و کلیه مقررات مغایر مستثنی است .

یک نفر از اعضاء کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی با تصویب مجلس شورای اسلامی به عنوان ناظر بر اقدامات سازمان امور مالیاتی کشور در این مورد تعیین می گردد .
وزارت امور اقتصادی و دارائی موظف است سالانه گزارشی از میزان و نحوه توزیه وجوه موضوع این ماده بین مصرف کنندگان و مؤدیان را به کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی تقدیم نماید .